To nie twoja pora

Zamknięte oczy, i spalone serce.
Człowieka, który czekał.
Chodź już był pod nożem.
Zapisywał w swojej pamięci chwilę.
Myślał, ze już dobiegło kresu życie.
Mówił przez zamknięte usta wybacz mi Boże.
Marzył o raju.
Ból odszedł, a krew płynęła po ciele.
Cierpliwie czekał na łagodny sen.
Oko zasłoniła powieka.
To chyba już koniec człowieka.
Chłodny powiew oddechu chirurga.
I jedna myśl w jego głowie.
Czy udało się?
Powieka powoli odsłania oko.
Wszystko odeszło.
I ból, i raj.
To nie twoja pora wstawaj wróciłeś.
Z dalekiej podróży.
Jesteś znowu tu, wszystko jest jak dawniej.
Tylko serce nowe w tobie bije.
Serce dzięki któremu-żyje.

Wszystkie prawa zastrzeżone.Teksty nie mogą być wykorzystywane i powielane bez zgody autora. (Dz.U.1994 nr 24 poz.83 z późn. zm.)

autor

Alanek91

Napisany: 2009-08-09 Dodano: 2009-08-14 15:24:47

Ten wiersz przeczytano 381 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie