To Przemyśl

Wstęgą się wije wzdłuż miasta
miedzy mostami wśród fal
to San rozlany w krajobrazie
w rozległym lazurze pośród gwiazd.

z góry parkowej patrzy na nas
Gród Przemysława z dawnych lat
a ja wpatrzony w jego mury
stoję na straży śladów chwał.

każda ulica pełna dumy
domy zranione leczą snem
a w górze rozkwita nowe miasto
w świetle neonów nowych tras.

tutaj przezywam swoje lata
nie znam odgłosów huków dział
serce zostanie w moim mieście
które nie każdy dobrze zna.

To Przemyśl rodzinne moje miasto
to gród mający tysiąc lat.





12.01.ubiegłego stulecia.

autor

kazap

Dodano: 2007-12-17 10:48:47

Ten wiersz przeczytano 4615 razy

Oddanych głosów: 56

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie