To smutek

Rozmawiam ze smutkiem
Każdej gwieździstej nocy
Z negatywnym skutkiem.
Odbiera mi resztki mocy.

Uśmiech – w zło przemienia
A zło – w koszmar senny.
Piekłem staje się ziemia
Raj – jest całkiem inny.

Marzenia nie istnieją
Zostało o śmierć błaganie.
Wszyscy się wciąż starzeją
Ich serce niedługo stanie.

Po co mam dalej żyć?
Jeśli niedługo śmierć mnie zmorzy.
Nie chcę już dalej śnić
I tak Bóg chory powód stworzy.

On lubi zabierać nam życie
Niszczyć to, czego potrzeba.
Po co mi beznadziejne bycie?
Pragnę już odejść do nieba…

autor

diabełek_16

Napisany: 2005-12-31 Dodano: 2006-01-03 13:43:04

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie