To tylko słowa

Prosisz mnie o słowa, o rymy, o strofy,
a cóż one dadzą gdy je próżność wznosi?
Cóż alfabet złoży z liter skrytych w słowie,
gdy nieme jest serce w tej miłosnej mowie.

Czym jestem - domysłem, mirażem, fantazją,
na postne życie chwilową omastą,
czym być chcę - ziemią, ogniem, powietrzem i wodą,
za życie strudzone najsłodszą nagrodą.

I na nic te słowa złożone w ofierze,
w ich kaligrafii ukryte: nie wierzę,
na próżno gwiazdy rozpalam w swych oczach,
gdy skrywam duszę w tych przepastnych nocach.

Prosisz mnie o słowa, jak włożyć w nie duszę,
jak dać to co pragnę, a nie to co muszę,
jakże z nich wyczytać co skrywają usta,
czy wiara w nie pełna, czy nadzieja pusta?

Popłynęły rymy w miłosnej niemocy,
czy dzień w nich zobaczysz, czy też czarność nocy?
Czy wyczytasz - pragnę, czy też - nie istnieję,
czy łzą je okraszę, ustami wyśmieję?

autor

smutne oczy

Napisany: 2011-11-12 Dodano: 2012-10-05 00:12:32

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie