To tylko wszystko
tak naprawdę mnie nie ma
w pogoni za życiem uciekam przed
śmiercią
pomiędzy ogniem a wodą
strzępy ciszy tkwią w potrzasku
połamany szkielet horyzontu myśli
dźwiga nieuchronną sypkość przemijania
faktów
moje wspomnienia to tylko życiorys
usypany z tego co chciałem i co mogłem
wyryty na pomiętej kartce papieru
gdzie szukać prawdy
w biciu serca
zapachu ziemi
czy w pytaniu o sens trwania
nieskończoności
pomiędzy bólem matki rodzicielki
a garścią prochu rzuconego na wieko
trumny
jest wszystko kiedy trwa
nie ma nic kiedy przeminie
nawet groby umierają w milczeniu
jak usta obsypane złotem
tego wszystkiego
co było potem
Z tomiku - ,,To tylko wszystko,,
autor
Mirosław Madyś
Dodano: 2018-06-09 08:29:11
Ten wiersz przeczytano 980 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (29)
Bardzo głębokie życiowe refleksje.
Pozdrawiam serdecznie.
witaj Mirku
oczywiście głos na TAK
anna - dziękuję i pozdrawiam :)
mądre przemyślenia
Ziu - ka -Dziękuje i pozdrawiam :)
marcepani - Dziękuje i pozdrawiam:)
wspaniały wiersz - wspaniały!
Mądry wiersz o przemijaniu...Podoba się.Pozdrawiam
serdecznie :)
sael - Dziękuję za pozytywną refleksje.
Pozdrawiam:)
zefir - dziękuję i pozdrawiam:)
fatamorgana7 - dziękuję za ciepłe słowa!
Pozdrawiam:)
Witam Mirosławie.
Podoba mi się ten refleksyjny, mądry wiersz o
przemijaniu, o ulotności ludzkiego życia...
Piękne, wyraziste metafory!
Pozdrawiam serdecznie :)
Mądre słowa pozdrawiam
W sumie lubie klasyczna, rymow auf poezje. Nowoczesna,
biala poezja jest dzisiaj tak bardzo egzaltowana ze
po prostu jej nie rozumiem - moze mam braki w
intelekcie, to tez jakas mozliwosc.
Tutaj znajduje kilka madrych przemyslen i moge sie
swiadomie pod nimi podpisac.