Toast
Toast
za szumną młodość
co rwącym potokiem spłynęła
za wielką miłość
której naprawdę nigdy nie było
za cichą starość
co marszczy i ciało i duszę
za życie
co mlekiem i miodem płynąć nie umiało
nie chciałeś wznosić
toastu do lustra
a jednak
samotność jest taka okrutna
Komentarze (36)
Życie zbyt szybko płynie, miłość zbyt szybko bywa
ucieka czasem w ramiona wieczności,
a my bywa, że cierpimy w ciszy samotności...
Życiowy i gorzki wiersz, niestety, a jakże
prawdziwy...
Pozdrawiam i zapraszam na chwilę relaksu:)
Samotność może zbawiać duszę,
gdy jest wyborem, nie przymusem!
Pozdrawiam!
Za bej
toasty raczej na inną
okoliczność się wznosi
tak więc w tytule ironia gości...
+ Pozdrawiam :)
samotność jest bardzo okrutna jeśli godzimy się na
nią,,pozdrawiam :)
Sporo rozczarowania i goryczy,pozdrawiam:)