Z tobą, bez ciebie

Gdzie byłeś,
gdy bałam się tak bardzo,
że paznokcie raniły skórę
przebijając się aż do krwi?

Dokąd uciekłeś,
gdy otworzyłam swoje serce,
a ty stwierdziłeś, że przecież nie byłeś pierwszym,
który dotknął mojego ciała.

Czy przebiegła ci przez chwilę myśl,
czy wszystko u mnie dobrze,
co teraz robię, z kim jestem?
Bo ja byłam z tobą w każdym momencie życia,
od tego deszczowego, listopadowego dnia,
gdy spotkaliśmy się po raz pierwszy.

Czasem zastanawiam się, ile by się zmieniło,
gdybyś widział świat moimi oczami
Czy nadal byś pamiętał?
Czy podjąłbyś inne decyzje,
uratował swoje serce i czuł więcej?

Bo po drodze zdarzyło się zbyt dużo
i trafiliśmy na siebie już jako wraki,
których może nie da się uratować.
Z tym, że ty potrafiłeś obejść to wszystko,
odkryłeś sposób jak ułożyć siebie na nowo.

Wybaczyłam ci.
Teraz muszę nauczyć się wybaczyć sobie.
A uwierz mi, to nie będzie łatwe.
Moje serce było złamane, gdy byłeś tuż obok.
I jest złamane teraz, bez ciebie.
Nie tego chciałam.

autor

Andie122

Napisany: 2018-02-05 Dodano: 2018-02-05 13:28:39

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie