Trauma

Autobiograficzny.

.



Z dnia na dzień zostałam obdarta ze znaczeń.
Same puste słowa – z bezsilności płaczę.
Obraz zagubiony w amnezji bezkresnej
czy kiedyś powróci? Czy trafi, gdzie jestem?

Nie wyjdę dziś z domu.
Wczoraj zabłądziłam.
Chciałam iść na spacer, lecz nie wiem, czy byłam.

Jak okręt bez steru,
jak listek na wietrze
tak mnie w środku miasta pochłonęła przestrzeń.

W kakofonii bodźców szarżujących wściekle
od razu przegrałam z wszechpotężnym lękiem.
Zanim wyzdrowieję - ćwiczenia z utraty:
Siatką na motyle łapię desygnaty.

autor

Zofia255

Napisany: 2008-10-05 Dodano: 2013-05-05 23:50:18

Ten wiersz przeczytano 2107 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie