TREN XX

Już zapomniałem co strach ze sobą niesie
odwaga nie pozwala po Dantego kroczyć lesie
Jak wiec rad jestem żeś Orszulo w niebie
daj Bóg, że wspomożesz Ojca w potrzebie.
Gdy tylko ten zapłacze w ostatniej godzinie
ducha już ze mną nie ma, tylko ciało żywie.
Kroczył ja tam gdzie diabeł, mitami się ukajał
niby cierpiąc i płacząc ze złem sie zabawiał.
Już nie masz we mnie spokoju, nie masz żałości
próżno więc teraz szukać w pośpiechu litości,
na nic się zdaje skamleć i prosić wybaczenia,
sam przeto Bóg inne w Się nosi zmartwienia.
Przepraszam... to za liche słowo dla Ciebie,
nie proszę więc o łaskę Pana na Ziemi i w Niebie.

miłość to też błędy...

autor

Webster

Napisany: 2006-04-04 Dodano: 2006-04-05 18:27:05

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie