TRENY

SKRADZIONE

Smutek leży ciężarem
Do ziemi serce przygniata
Jakby trującym oparem
Przesączone były dźwięki lata
Jakby pieśń brzmiała cicho
Wstydliwie kryjąc fałszu tony
A gdzieś za szafą kpiło licho
Że kół przebite są opony
Że już nie świeci i nie błyszczy
To co blaskiem lśnić umiało
A w trawie coś stale piszczy
Że to za mało mało mało...


NACZYNIA POŁĄCZONE

Smutek zżera cię od środka
Czujesz w duszy jego nuty
Bo czyż to mała płotka
Ukraść komuś sen i buty?
Zabrać mu ciepło i marzenia
Jakby był nikim w swej chorobie?
A przecież dzień go opromienia
Tak jak i świeci tobie -
Krocząc w swej ozdobie
Sączy słodycz w cierpienia
By nie zapadł się w sobie
By szedł...
choćby od niechcenia

SONET

Serce piekielnie boli
Od gruzu stosu
Od twych swawoli

Od złości losu
I brzemion mocy
Więdnie kwiat lotosu
Obumiera w nocy

A teraz przyjdź -
Lecz nie każ patrzeć
Demonem wyjdź
By ślad ran zatrzeć...

autor

Słodka-Idiotka

Napisany: 2019-01-09 Dodano: 2019-01-09 22:13:52

Ten wiersz przeczytano 808 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie