Trochę wiosny.....

Wraz ze świeżym powiewem wiosny znów się wszystko
rozjaśni...pozdrawiam ciepło

Tereniu, nie gniewaj się, ja lubię skróty i lubię
Ciebie i tak sobie Twój wierszyk na szybko
przerobiłam, może Ci się spodoba, jeżeli tak -jako
dedykację na szybką wiosnę posyłam.:)

liście z drzew opadły, gęsi odleciały
na południe, trawa usycha i kwiaty kolorami tęczy
już się nie mienią.
zwiędły łany jaskrów złocących się
w promieniach ostatniego słońca

jestem coraz bardziej samotna
tęskniąca do dni gdy ciepłe promienie grzały a księżyc
srebrzył się do okien. sad strojny w szatę weselną
z białych kwiatów jak panna młoda

byłeś hojny, wszystko cieszyło serce
i przyroda wokoło pełnią żyła. ptaki wyciągały pięknie
trele w oddali
kukułka o czas dla nas przeznaczony

pytała, szumiał strumyk, wieczorne niebo
w purpurę niby rozeta w oknie
na tysiące kolorów się rozczepiło. nagle

czar prysł. wraz z nim wszystko. za oknem jesień,
pochmurno, mokro

a przecież jeszcze niedawno tak

Ah Tereniu...dawno nie pisałam..przepraszam, nie
zapomniałam...mam nadzieję, że uda nam się jakoś
skontaktować...a u Ciebie jakże smutno tym razem...

czas ucieka,po jesieni będzie zima lecz później znowu
wiosna-odrodzenie...piękny wiersz. pozdrawiam
serdecznie;)

Pięknie ubierasz słowa,wiersz bardzo ładny,ale
smutny.Ja ostatnio też mam
smutek w sercu,czytając Twój wiersz uroniłam łezkę.Jak
to mówią czas leczy rany,będzie dobrze ,kiedyś wyjdzie

słońce,życzę Ci tego z całego serca.
Pozdrawiam serdecznie.

Ciepło, czule się czyta ten wiersz, trochę smutnie,
trochę pogodnie, bo jednak dane było kochać.

Tak,rozstania są stacją pożegnania-pozdrawiam.

ladnie opisujesz przyrode,widac ze jest Ci
bliska.smutny,melancholijny,nostalgiczny wiersz..ale
musi byc jesien,zeby byla zima,a potem juz tylko
wiosna i lato:)ale nie ma co ukrywac-jesien nie
nastraja nas optymistycznie;/ szczegolnie teraz,kiedy
sie wyjrzy przez okno..ale moze jeszcze przyjdzie taka
piekna polska jesien..pozdrawiam:)

...jesień jest piękna, ładnie ją opisałaś, ale mnie i
tak jest szkoda lata...o wiośnie już nie
wspomnę...pozdrawiam :)

końcówka bardzo smutna... a i tak w życiu bywa...ale
nie obejrzysz się i znów wiosna zawita- ta za oknem i
ta w duszy...tego życzę...pozdrawiam...

Tak mnie się wydaje, że jesteś skazana na wspomnienia.
Trzeba przyznać, że przy okazji ładnie opisujesz
przyrodę, chyba ją prawdziwie kochasz.

Pięknie, sercem i duszą opisane uczucia i pora roku.
Ja też zawsze powtarzam, że lepiej zakochać się i
później tego żałować, jak nie zakochać się i także
tego żałować. Samej smutno na świecie żyć. Jesień nie
jest dla mnie najpiękniejszą porą roku. Uwielbiam
wiosnę.

Jesiennie u Ciebie i troszeczkę smutnawo, ale nie ma
co się dziwić to pogoda tak nas nastraja. U mnie za
oknem okropnie mokro. Pozdrawiam.

wspomnienia w chłodny jesienny dzień rozgrzewają
serca,zimno i pusto by było bez wspomnień

Razem z latem " coś " się skończyło... tyle nostalgii
w Twoim wierszu. Pięknie.