Trofea
Dom to miłość schronienie -
w jednym kąciku
uśmiechy i radości zasiadły
drugi łzy i smutek zebrał
poustawiane pod ścianą wspomnienia
tu bukiet hortensji zasuszony
tam zdjęcie z wakacji nad morzem
mała muszelka korale z jantaru
mały flakonik zapachu z serduszkiem
pożółkła laurka od dzieci
i święci w obrazkach a na górze
Jezus pamiątka pierwszej spowiedzi
trofea cenne uzbierało życie
gdy odejdzie odejdą i one
na śmietnik.
autor
Romina
Dodano: 2015-08-15 11:44:25
Ten wiersz przeczytano 471 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Smutne, ale prawdziwe...
Może ktoś chociaż kilka zachowa. Ciekawie ujęłaś to co
tworzy atmosferę domu. Pozdrawiam pogodnie.
Ładny wiersz,to prawda,że
dom jest tym wszystkim,a gdy zabraknie w nim
mieszkańców,
to ich "trofea" też znikną wraz z nimi...
Miłego dnia życzę:)
pieknie powiedziane pozdrawiam
Jaka ładna melancholia:)
Piękny utwór.Przez życie wiele nazbiera się
pamiątek.Pozdrawiam