Trudny sens

Zatapiam się w stawie rozkoszy
Moich westchnień.
W kieszeni kamienie
- niczym Virginia Woolf.
Bezustanna myśl by nie stracić
By nie dotknąć dna…

Ktoś stoi nad brzegiem
Gra na skrzypcach znaną melodię
Po drugiej stronie ona – śpiewa
Pieśń, która sprawia,
Że ja to już nie ja,
Że włosy stają się lśniące,
Że ciało delikatne,
A palce tęsknią za dotykiem.

Dno coraz bliżej.
I ktoś łowi mnie na wielką wędkę,
Przynęta niczym wielka poezja.

Twarzą w twarz z miłością.
Być spoliczkowanym przez miłość.
Dostać lewym miłosnym.
Ból delikatnej miłości.
Wyciągam dłoń by odsunąć drzewa,
Które przysłaniają mi miłość.

Zostaję wrzucony z powrotem…
Zatapiam się w stawie rozkoszy
Moich westchnień.

autor

Gerwazy Poduszka

Dodano: 2007-01-27 19:48:48

Ten wiersz przeczytano 375 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie