Trzeba wierzyć

Dla tych, którzy powinni zacząć wierzyć...

Me serce dziś do mnie przemówiło
lecz jego język był dla mnie niezrozumiały
Coś w moim wnętrzu sie zmieniło
Znów czarne myśli mnie dopadły...

Czy kiedyś znajdzie sie osoba, która zrozumie ?
Sam nie wiem, po tak długim czasie nikt sie nie pofatygował
Żyłem w kłamstwie, nikt pokochać mnie nie umie
Nikt tego jeszcze nie dokonał

Uczucie, które mówi, że jestem sam
że nikomu na mnie nie zależy
Chodzi za mną niczym bezlitosny kat
Gdzie jest mój obrońca, gdzie mój strażnik bram
W tej walce jestem sam, nikt we mnie szczęścia nie wymieży...

Czasem mam tak, że boję się jutrzejszego dnia,
Gdyż "jutro" oznacza jeszcze większy ból
I znowu powoli mijają dni bez Słońca
Mam wrażenie że jeden taki dzień nie ma końca
A nade mną stoi smutny władca, mej duszy król

Marzenie o nazwie miłość odchodzi w nieznane
Nadzieja mnie zaczyna opuszczać
To jednak brzmi zbyt banalnie
W skutkach natomiast...fatalnie...

Jest jednak jeszcze ktoś, kto nie pozwala mi padnąć
Kto dodaje mi siły w tej mojej wojnie
Dzisiaj już jestem pewien, mam odwage by do tej walki stanąć
Kocham Cie Boże, obdażyłeś mnie swym miłosierdziem chojnie...

autor

PablosSC

Napisany: 2005-12-11 Dodano: 2005-12-11 10:00:39

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie