Trzeźwość umysłu
https://youtu.be/t4382UVl0oc
Świat zamknięty
w szklanej butelce
ciemnieją bezsenne oczy
gdzieś dalej tonie radość
a życia obumarły sens
pokrywa pustynny piasek
bolesny krzyk i płacz
który zabija
od wewnątrz uczucia miłości
kłębią się czarne myśli
niemoc
zrywanych więzi rozżarzonych
zbudowanych w głębi serca
odchodzi powoli
samotność i łzy
zanurzone w żalu
traci szansę na związek
podejmuje walkę z nałogiem
i prosi o przebaczenie
spójrz na mnie
wzrokiem odnajduje
jasne światło
w ciemnym tunelu
skruszony rozbija
lustrzane odbicie
powoli się podnosi
z siłą nadziei
na kolejny dzień
I z tym wierszem żegnam się na jakiś czas, a wiersz napisany do klipu
Komentarze (57)
Pięknie dziękuje następnym miłym Gościom za
pozostawiony ślad...
Pogodnego dnia życzę:)
Witaj Mariolko.
Miłego dnia życzę :-)
Bardzo ładnie .Znam ten klimat doskonale bo sam
zatapiałem swoje wspomnienia w portowej
tawernie.Pozdrawiam
Bardzo dobrze oddany klimat związany z alkoholizmem,
smutny, prawdziwy wiersz.
Marioluś Irysko% będę czekać -:)
Miłego!
Jak zwykle podoba mi sie to co piszesz...
nadzieja została
i to jest ważne...
+ Pozdrawiam
wczułam się
a ciarki dostały rolę pierwszoplanową,
piękny i poruszający utwór, pozdrawiam
Wracaj bo ładnie piszesz-byłoby szkoda.Pozdr.
nie wesołe jest życie aniołów naszych
cierpiących koło nas a i sami dokładamy sobie kamieni
na grzbiet
Witaj Marioluś!
Wiersz raczej niewesoły, ale i takie, bywa nasze
życie. Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę, samych
cudownych chwil. Ps. Jestem Isia, a nie Asia, ha, ha:)
Z przyjemnosciâ czytalam.
Pozdrawiam weekendowo :)
Ciekawie.
Miłego dnia, Irisku :)
Witam weekendowo Was kochani i pięknie dziękuje za
pozostawiony ślad...
życzę pogodnego dnia:)
Czytam i rozumiem. Też popełniłam kiedyś podobny...
Życiowy wiersz Mariolko.
Poruszyłaś problem wielu ludzi
i ich walkę z niemocą.
Pozdrawiam cieplutko i czekam :)