Trzy ogrody

czyli jak powstały kolory

Zbudował Pan Bóg trzy ogrody:
czerwony, żółty i niebieski.
A świat był wtedy jeszcze młody,
wiatr tylko gwizdał drzewom pieśni.

W żółtym ogrodzie - Anioł Wiary
słonecznym blaskiem głaskał wszystko.
Złocistość nadał drzew konarom,
owocom i szemrzącym liściom.

Anioł Nadziei - nieba błękit
zgarnął, by ogród wyposażyć,
akwamarynę, szafir piękny
i wszystko, o czym człowiek marzył.

Gorącym sercem - Anioł trzeci
wydobył karmin i amarant.
Ogród dla drobnych ludzkich dzieci
ogniem miłości porozpalał.

Zaś człowiek był w zamysłach jeszcze.
Bóg śnił dopiero o Adamie,
Boskością wypełniając przestrzeń,
a sam Lucyfer (Jego ramię)
służył Mu wiernie. Kwitły zacnie
Nadzieja, Miłość oraz Wiara.

Bóg lubił na ogrody patrzeć,
bo każdy Anioł tak się starał,
póki Lucyfer nie zrozumiał,
kogo w nich Stwórca chce umieścić.
Zawrzała bezrozumna duma.
Co? Ma w nich mieszkać człowiek grzeszny?!

Przywołał Anioł wiatr na pomoc,
w trąbę powietrzną go zamienił.
Pędził ku Ziemi ścieżką stromą,
rzucił w ogrody grad kamieni.
A trzech Aniołów zmieszał z błotem,
błękit zabełtał się z czerwienią,
zaś czerwień z pulsującym złotem.

Lucyfer wrzał głęboką czernią,
bo Stwórca, widząc, co się stało,
w piekielne strącił go otchłanie.
Nad ogrodami chmury białe
zaległy nisko (nie, nie kłamię).

Gdy się podniosły, Stwórca jęknął,
bo ślad nie został po ogrodach,
lecz świat zachwycił takim pięknem,
że go do dziś sławimy w odach.
Pomarańcz, zieleń i fiolety,
odcienie brązu i szarości.

Łkaj, Lucyferze, bo niestety,
raj zbudowałeś, gdyś się złościł.
A Wiara, Miłość i Nadzieja,
któreś z rozpaczą wdeptał w błoto...
gdy ludzie orzą albo sieją,
pojmują z czasem ich istotę.

autor

wielka niedźwiedzica

Napisany: 2015-01-24 Dodano: 2015-01-31 21:57:21

Ten wiersz przeczytano 1773 razy

Oddanych głosów: 46

Rodzaj Rymowany Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie