trzy wiersze Wolanda znalezione...

prolog

istnieje grand po drugiej stronie nocy. dzielony rzeką i tymi, co w łózkach przestali liczyć swoje oddechy. jakaś trudna do określenia granica pojmowania zmysłów, oddalania i przybliżania do zmierzchu. to ta część dobra, w której czyste zło, ma do odegrania swoją życiową rolę. takie lustro, gdzie odnajduje swe źródło uniwersalne szaleństwo.
nadprzyrodzona siła. swym ciągłym dążeniem do spełniania złowieszczych przepowiedni, rozpoczynania ostatnich aktów varietes. wciąż na nowo, w tę dysfunkcję umysłów. jest w tym wszystkim, również jakaś tajemna moc. przyciągająca bluźnierstwa i dążność ludzkiej emocji do jej się poddania. by w efekcie, przekroczyć linię zamykanych powiek.


przyczyna podroży lub drżące dłonie szatana

na ławce. wzór matematyczny na istnienie boga.
wyprowadzany rozmową, z cudzoziemskim głosem.
- ależ drogi panie, musi być coś więcej niż dwumian i
plac czerwony. od zachodów słońca, lekka pończoszarka.
odliczana w krokach. pomiędzy płytami, rytm na obcasach.
kupuje chleb, wsiada do tramwaju. jeszcze bezwonna.

sprzedawca Gawilin podniósł znów ceny,- sabaka. wzrok
tajniaków, stojących w nieoświetlonych podwórzach.
w płaszczach, skrywane tajemnice lokatora ósemki.
niby przypadkiem, na czujce, stoi źle zaparkowany
kompresor dla próżni pustych mieszkań. waruje,

przed nadejściem włamywacza. sekcja pluszowych,
przodowników pracy, poukładanych na zamszowej sofie.
to pewne. gdzieś jest zakazana waluta. w obieg wprowadza
gorączkowe czerwońce. do kieszeni lub pod podłogę.
mieszkańcy Moskwy. jeden nad drugim. w modlitwie,

tajemnica zbiorowej euforii. w pokoju i ślepej kuchni,
delta zamorskich zapachów; cynamon, jabłka i coś jeszcze...
totalna stolica. z siedzibą przy Lefortowie. przesłuchanie,
w sali nr 8, dotyczące akt KRK/1978. w sprawie, kradzieży
dwóch kilogramów wędzonej słoniny.

dwie ulice dalej, obywatelka Natasza K. oddaje ciało
bliżej nieznanemu osobnikowi, który koniec końców,
dowie się o swej rychlej śmierci na raka wątroby.
dopiero, za trzy miesiące. licząc od przyszłego wtorku.

- cóż to za przedziwne miasto ta Moskwa.
Azazello, mój miły, szykuj się do drogi.

autor

Kornelius

Dodano: 2010-03-04 04:40:38

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie