Tu

znam to pole
ziaren innym nie starczyło
a dla mnie
zawsze rosły tu piękne sny

czasami słyszę tu
twoje szepty, odgłos kroków
kocham te dziwne sztuczki wiatru,
który tak miesza mi w wyobraźni

pochylam się nad kwitnącą samotnością
piękno nigdy nie miało tu wsparcia
a zobacz jak pnie się ku niebu
może to duma, siła inna niż słowa

pytam samego siebie
ile cieni musi przebyć promień słońca
by raz zachwycić
i nie czekam na odpowiedź
bo już jesteś, wytraćmy dni
a później znów tu zawrócę,

autor

D.L...

Napisany: 2010-08-03 Dodano: 2010-08-03 18:30:35

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie