W twoim mieszkaniu.

Nim wejdę do twego mieszkania,
zdejmę uprzednio buty.
By śladów jakiegokolwiek obcowania
nie zostawić. Twój dom na pięć kłódek zakuty.

Gdy wejdę do przedpokoju,
zachłysnę się zapachem twego domu.
Później usiądę sobie w spokoju.
Nie zwierzę się nikomu.

Że tak bardzo tęsknię za tym,
by przyjść i zrobić sobie herbatę.
Tęsknię za dobrym, tęsknię za złym.
Sama zamykam żalu komnatę.

Później spokojnie podejdę do szafy brązowej.
Otworzę ją i staną mi łzy w oczach.
Chwycę koszulę, przytulę się jak do nowej
miłości splecionej w długich warkoczach.

Obejmie mnie twoja koszula.
I trzymać mnie będzie tak że stracę dech.
Kocham uczucie, gdy koszula przytula.
Kocham uczucie jakim jest pech.

Potem dotknę twych książek nasiąkniętych tobą.
Chwycę karteczkę, że "nie mogę bez ciebie żyć".
Nie byłabym sobą
gdybym nie poszła do łazienki, by tam się skryć.

Oprę się o zlew, wypluję tabletki.
Spojrzę w lustro, zobaczę tam siebie.
Schowam noże, wyrzucę żyletki.
Trudno mi będzie żyć bez ciebie.

Wyjdę i zamknę drzwi na klucz.
Nie zostawię żadnego śladu mej obecności.
Myślisz o wszystkim, prócz
mnie - chociaż jestem gdzieś w twojej podświadomości.

A kiedy wejdziesz do mieszkania:
Zdejmiesz uprzednio buty.
Nie znajdziesz śladów mego obcowania.
Twój dom na pięć kłódek zakuty.

I nagle zobaczysz krew
w mojej ulubionej łazience.
Nie powstrzymasz cieknących łez
w łazience, gdzie ciepło i żyć się chce...

autor

suitcase_of_angel

Napisany: 2007-03-22 Dodano: 2007-03-22 21:11:43

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie