Twój cel

Byłam celem, a teraz stałam się Twoim wybawieniem...

Chciałeś siłą odebrać mi
Mą godność...
Poniżyć...
Upokorzyć...
Zniszczyć mnie doszczętnie
W środku bezsennej, głuchej
Ciszy świata...
Doprowadzić na dnie niekończącej się
Przepaści...
Sprowadzić nad urwisko życia
Pośród przerażającego mroku dna
Tkwiącego bezustannie w ciemności dnia i nocy
Próbowałeś zabić mnie
Swą własną, okrutną bronią
Światem używek...
Nie dałam się
Nie upadłam na dno ciemnego,
nieznanego, drugiego świata...
przerażającego urwiska i obłędu
Jestem pośród żywych
Ty powoli gdzieś w oddali
I samotności umierasz...

godz. 20.10 sobota wieczorem
W podróży z Krakowa do Warszawy.

Napisałam go z myślą o Bubku...

autor

romantyczka102

Napisany: 2005-01-01 Dodano: 2005-01-19 14:46:32

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie