Twoje imię
welony nieba swym rozmarzeniem
jak pawie dumne stroszą dziś pierze
w błękit zmieniają moje spojrzenie
serce wciąż kocha mocno i szczerze
barwami szczęścia napełnia czarę
słońca promienie wiąże złociste
maków czerwienią plecie kotarę
perełki szczęścia wtyka w nią mgliste
dziś z kropel rosy twe imię składam
na kłosach trawy zawieszam myśli
bo tylko nimi wciąż jeszcze władam
serce nie słucha i miłość kreśli
bo imię twoje tak jemu drogie
nad skarby świata ciebie wynosi
chciałam zapomnieć uwierz nie mogę
i chociaż kocha o nic nie prosi
autor
smutnyanioł
Dodano: 2016-06-16 10:55:21
Ten wiersz przeczytano 1010 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
...serce nie słucha...mimo błękitu nieba, kropli rosy,
promyków słońca...taka też jest miłość, samodzielna,
bez suflerów...pięknie i tęsknie dla ciała i
duszy...może Twój wiersz autora wzruszy...pozdrawiam
serdecznie
pięknie piszesz, poetycko władasz kursorem
ha ha ha Waldi dziękuję pięknie za miłą wizytę:)
Serdeczności posyłam w Twoją stronę:)
jak będziesz tak ładnie pisać .. to moje kierunki
uczuć popłyną w twoja stronę ..
wandaw dziękuję Ci pięknie i moc serdeczności prosto z
serca dla Ciebie posyłam:)))
Pięknie Aniołku piszesz Twój wiersz to prawdziwe
delicje dla duszy
Miłość nigdy o nic nie prosi bo kocha za nic i ponad
wszystko
Pozdrawiam serdecznie
Dziękuję Kochani:) Pozdrawiam Was serdecznie:) Miłego
dnia Wam życzę:)
Pięknie o miłości piszesz Aniołku :)
Bo miłość jest bezinteresowna.
Choć człowiekowi trudno to pojąć,
żyć może tylko miłością swoją!
Pozdrawiam!