Ty

Natchnienie moje pochodzi od ciebie,
Tak wazne westchnienie
gdy podazam przed siebie.
Przez zycie trosk pelne i wysuszonych marzen,
moje natchnienie pochodzi od ciebie.
Chec zycia ktora dawno przeminela,
rozblysla samotnym ognikiem,
gdy przyszlas,
nadeszlas...
Jak burza prastarym chodnikiem...
Ta sciezka tak zgubna, zarazem niezbedna,
rozwialas ma troske samotni piekielna.
Nadeszlas by dzielic ze mna westchnienie,
by pozniej cieszyc sie tym samym wspomnieniem....
Lokowac w ramionach mych dusze swa bedziesz,
az po kres czasu, gdy razem ze mna na zawsze juz ku wiecznosci odejdziesz.....

autor

Freestyler

Dodano: 2006-02-17 10:19:31

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie