Ty

Skandaliczne oblicze przemknęło soczyście, w bezruchu świateł
W oddechu zamkniętego łuku mandorli przemknęło.
Paskudna kolorowa białogłowa, z koszykiem jagód żółtego nieba.
Oczy zmierzyły moje postać sekretu wybuchającego pełną.
Konformizm z nutą empatii zmieszał Jej dwa rumieńce słodyczy.
Zindywidualizowana świeża, woń gasnącej pomarańczy,
Poczułem śmietankę kawy zmieszaną z aromatem opalonej skóry.
W oddechu mięta śmieszności przykuła wotum mojego egocentryzmu.
Podała dłoń małą, z niebiesko-czerwonymi nalepkami, aż wrzasnąłem.
Niepotrzebnie uniosłeś się, powiedziała z ironią wbitą w żar prostactwa.
To tylko szczegół, ignorancję zastąp wiarą przyszłej opatrzności.
Lecz Ja sterroryzowałem duszę zastępami wymówek, kwiatuszków.
Po raz kolejny krucha pokrywa szczęścia ustąpiła bezwzględności.
Smak niewyobrażalnego rytu zignorowałem , nożem przepowiedni
Zastąpiłem.

autor

Simo

Dodano: 2007-02-03 17:12:19

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie