A Ty trwosz i trwosz...
Ślonsku Ty nasz, umynczony,
Co już tysionc lot istniejesz,
Szarpiom Cie na wszystki strony,
A Ty sie im w gymba śmiejesz.
W karty o Cia chcieli grać,
Robiyli plebiscyty,
Pokonać Cie niy umieli:
Niymce, Czechy, Husyty.
Ze szkoł Cie wyciepali,
Zapomnieć o Ciebie chcieli,
Dobytek wykrodali,
Zniszczyć Cie niy umieli.
Jedyne Ty oparcie
We swojich dzieckach mosz,
Co broniom Cie tak zażarcie.
I bezto trwosz, trwosz i trwosz...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.