***

Dla niej
z nadzieją rozpalającą serce,
kroplą deszczu gaszącą
rozogniony zbłąkaniem pejzaż,
przemierzam świadomość
dni,
uwięzionych pajęczyną
splecionych nadmiarem powietrza
przetrwań.
Złożoność
wyrywających się z matni pragnień
przyodziewam
niecierpliwym oczekiwaniem
w wiedzę o osobliwie
bliskiej przemijalności.
Zmuszona jestem
jedną nocą
nakarmić wygłodzone pragnienie,
miłością karmiąc
zmartwychwstałe szczęście
i odważnie
przebrnąć przez oczywiste cierpienie
gdy odjedziesz.

autor

nikea

Napisany: 2010-09-15 Dodano: 2010-09-16 06:19:18

Ten wiersz przeczytano 957 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie