...
Jest ze mną odkąd pamiętam
Żyć z nią to udręka.
Wypełnia mnie od środka
moja siostra -
SAMOTNOŚĆ.
Gorzka i zadrosna
o każdy promyk słońca
o ludzi, sytuacje
ze szcześciem wchodzi w reakcje.
autor
Kręciołek
Dodano: 2014-09-13 10:13:38
Ten wiersz przeczytano 503 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
ciekawy:)
Takiej siostry można się pozbyć wychodząc do
ludzi.Pozdrawiam:)
Dziękuje za komentarze:) Niestety wśród ludzi też
można ją odczuwać.Pozdrawiam wszystkich :)
Z samotnością można się zaprzyjaźnić, wtedy łatwiej
odnaleźć drogę do ludzi:) Wiem coś o tym, pozdrawiam
serdecznie i życzę odwagi:)
Na dłuższą metę, taki stan może doprowadzić do
'obłędu'. Peelu, wyjdź do ludzi. Pozdrawiam :)
...
Samotnosc niech odejdzie pozdrawiam
samotność trzeba zostawić i należy odnależć szczęście
w byciu z ludzmi:)
Samotność ze szczęściem wchodzi w reakcję? Tzn że
lubisz swoją samotność. Pozdrawiam :)
szczęście mamy w sobie trzeba je wyzwolić a samotność
to stan przejściowy Pozdrawiam :)