***
jesteśmy
porankiem umierającego słońca
bez wstydu
dla ciebie rozchylam błękit
dopóki nie scałujesz
ze mnie ostatniej
gwiazdy
jesteśmy
porankiem umierającego słońca
bez wstydu
dla ciebie rozchylam błękit
dopóki nie scałujesz
ze mnie ostatniej
gwiazdy
Komentarze (34)
Uroczo, zmysłowo i tajemniczo w Twojej mini.
Pozdrawiam Ewuszko
Miniaturka urocza, ale
jakoś poranek umierającego słońca do mnie nie dociera,
bo dla mnie poranek kojarzy się ze wschodem słońca, a
nie z umieraniem, ja bym napisała wschodzącego słońca,
ale Autorka lepiej wie, co chciała przekazać, dlatego
proszę o wybaczenie.
Pozdrawiam Ewo serdecznie:)
Ooo, pięknie :)
Jest poezja i jest wiersz, a to już pełnia sukcesu.
Wiersz mi się podoba, gdyż daje czytelnikowi okazję do
własnej interpretacji.