*******
Wiem, że cie nie ma w świecie
materialnym
Naszkicowanym piórkiem i węglem
Choć to być może brzmi nie realnie
Przychodzisz do mnie na jawie we śnie
I kształtujesz w obraz piękno co otacza
Antyczna poetko współczesnego świata
Gdy rozrabiasz farby na płótnie
wyobraźni
Dotykasz jak smyczek struny czulej jaźni
I nad lot Ikara unosisz mnie zwiewnie
Suchą brodząc stopa po jego krawędziach
Do nieznanych lądów pragniesz wciąż
podążać
Odkrywając ślady praojców stworzenia
I dłoń swą wyciągasz jak na powitanie
Gdy na nocnym niebie trwa odwieczny
taniec
Galaktyczne tango Panie proszą Panów
I my tam w niebiosach wespół zabłąkani
autor
titelitury
Dodano: 2020-11-18 21:12:59
Ten wiersz przeczytano 762 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Zmysłowy romantyczny przekaz.
Pięknie wyrażona miłość.
Pozdrawiam.
Marek
to ktoś jak wena
Ładna, romantyczna wizja.
Zamiast
"Wiem, że cie nie ma" napisałabym
" Wiem, że ciebie nie ma",
połączyła "nierealnie" dodała "i"
"i we śnie" i ogonek do "stopą",
ale to nie mój tekst.
Miłego dnia:)
Pięknie. Jedyne, co mnie razi, to rym wyobraźni -
jaźni.
Fajny tekst, do przemyśleń. Pozdrawiam
jest nad czym myśleć pozdrawiam