Ubezwłasnowolniona od miłości.

Wylewam z siebie lawę buchającą jeszcze rozgorączkowaną krwią.

Błądzę omamionym wzrokiem,szukając Cię pod palcami wieczystego czasu.

Ukrywam wstyd,przysłaniając go cienką papierzastą skóra.

Wybudzić nie mogę słów utkwiłych pod kwiecistymi sporzeniami mych oczu.

Eliksirem wiary splątana stoję,ubezwłasnowolniona od miłości.

Iść z dumną głową naprzód,z wiarą jak orężem,który poprowadzi do zwycięstwa.

autor

Iskierk@

Napisany: 2003-07-07 Dodano: 2005-02-24 19:58:23

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie