Ucieczka

W hałasie istnienia chcę utonąć w ciszy,
Oddać się nocy, samotności słodkiej,
Odsunąć od reszty, niechaj mnie nie słyszy,
Umocnić mury granic odrębności wiotkiej.

Niczego nie słyszeć, nie widzieć niczego,
Zatonąć w odmętach rzeki zapomnienia,
Wpaść w czarną dziurę kosmosu mrocznego,
Stoczyć się w przepaść swojego istnienia.

Samotność- mój kochanek i blask świata mego,
Niechaj mnie ogłuszy, niech oślepi całkiem,
Zanurzyć się w niej pragnę, wchłonąć na całego,
Zetrzeć na proch cień rzeczywistości miałkiej.

Uciec do świata snów w całości mojego,
Oderwać się od ziemi, skoczyć w otchłań wrażeń,
Odepchnąć całą resztę realu stęchłego,
Zachłysnąć się przestrzenią pełną moich marzeń.

Jakże bym chciała to wszystko posiadać,
Zdobywać szczyty uniesień i szczęścia błogiego,
Miłość chłonąć w siebie, w rozkoszy się tarzać,
Zasypiać w cieple wszechświata własnego.

autor

Exylia

Napisany: 2012-07-14 Dodano: 2013-05-14 21:48:10

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie