Ucieczka
Złudzeniem niczym szklaną kulą,
otoczyć chciałem się bezwiednie,
wspomnienia myśli moje tuląc,
sprawiają że świat wokół blednie.
Stęskniona dusza budzi pamięć,
a wyobraźnia gna w marzenia,
wyruszam w wirtualny taniec,
tutaj niestety już mnie nie ma.
Cóż, nieobecni się nie liczą,
za te ucieczki słono płacę,
gdy pęka kula a ja krzycząc,
do życia wracam z ciężkim kacem.
autor
karat
Dodano: 2013-08-09 10:56:52
Ten wiersz przeczytano 3281 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Jak zawsze bardzo ładny wiersz. Pozdrawiam
W wirtualnym świecie jest ciekawiej i
sympatycznej.Real czasem kopie. Ciekawie napisany i
lekko się czyta.
Ostatnia strofa szczególnie...Pozdrawiam:)
Jąk zawsze, dopracowany w każdym calu i z tematem
konkretnym.
"do życia wracam z ciężkim kacem"-intrygujące są Twoje
wiersze bardzo je lubię
uciec - ale dokąd
czy jest takie miejsce
Lubie do Ciebie wpadac karacie, zawsze znajde tu cos
dla siebie:)
Pozdrawiam.
Wiersz jak zwykle dobry, skłania do myślenia.
Pozdrawiam.
jeśli pomaga to choć na chwilę warto zatracić się w
tej kuli:)
ciekawie....złudzenia ...powrót do rzeczywistosć jest
czasem trudny... to jednak nasza Viktoria ...
pozdrawiam- miłego dnia :-)))
Ładnie, jak napisała IGUŚ, w karatowym stylu, ja dodam
- z mądrymi słowami. Pozdrawiam
Ładnie, jak napisała IGUŚ, w karatowym stylu, ja dodam
- z mądrymi słowami. Pozdrawiam
Jak zawsze ciekawie."Złudzenia zajmują pierwsze
miejsce wśród przyjemności" - Oskar Wilde
Pewnie przez to tak ciężko się wraca do
rzeczywistości. Miłego dnia.
Myślę, że znalazłeś odpowiednie słowa dla oddania tego
stanu.
Pozdrawiam ciepło
Witam karacie
nie ma recepty na dobre życie
pozdrawiam serdecznie:)
a życie daje nam wszystkim popalić ...