Ucieczka od szarego świata

Absurdalnie cichy świt
z filiżanką kawy w tle,
gdzieś mi niedbale przez palce ucieka.
Wychodzę z domu, kupuję gazety.
Znowu spotykam tego samego, co wczoraj
człowieka.

Ciężkie odgłosy miasta walą w moją głowę,
gdzie jeszcze niedawno sen gościł.
Ktoś przez komórkę krzyczy nad moim uchem,
Ktoś miota przekleństwa, bo bardzo się zezłościł.

Wepchnięta w autobus, patrzę przez szybę,
jak „mrówki” wędrują po chodniku.
Ulica huczy jak stary parowóz.
Jakiś biedak szuka puszek w śmietniku.

Czasem zieleń drzew tylko sygnalizuje,
że jeszcze nadzieja istnieje.
Niektóre drzewa jednak usychają.
Ludzie bezmyślnie niszczą nadzieję.

Marzenie jedno przemyka w myślach codziennych,
by wyrwać się z tego, co szare
i uciec stąd w nieznane,
gdzie niebo ma kolor błękitu
i czeka morze rozgrzane.

autor

anula

Napisany: 2005-06-15 Dodano: 2005-06-16 11:27:50

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie