uciekanie
nieskończoność jak wieczność
dłuży się i nuży
wyszperane zajęcia jęczą codziennością
będzie łatwiej po uszy się zanurzyć
i nie wychodzić na brzeg
albo ścianą się odgrodzić
zastawić parawanem
schować się w krzakach
przypadkiem odkryć wszystko co żyje
i że ważne
i że boskie stworzenie
i nie deptać od teraz po kwiatkach
autor
annapelka1
Dodano: 2015-07-28 15:27:16
Ten wiersz przeczytano 521 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Dla życia bywa uczynny,
kto sobą jest pośród innych!
Pozdrawiam!
Ciekawy wiersz,zwłaszcza zakończenie mi się podoba.
Pozdrawiam:)
Ciekawie :) pozdrawiam
refleksyjnie o samotności ....nie uciekaj od ludzi nie
buduj murów ....otwórz się wokół jest piękno:-)
pozdrawiam:-)
refleksyjnie o życiu i samotności,,,pozdrawiam
cieplutko
Ludzie jak kwiaty, potrzebują słońca, wody i troski.
Pozdrawiam pogodnie.
Ciekawy wiersz:)
Miłego wieczoru:)
Ciekawa wciągająca refleksja. Samotność nigdy nie
będzie naszym sprzymierzeńcem. Pozdrawiam:)