Uczmy się od przyrody
Nie rozumiem śpiewu ptaków,
ani szumu wiatru.
Jakie oczy księżyc ma,
gdy co noc podgląda nas.
Każde drzewo, listek trawy,
kwiaty polne i źdźbło zboża.
Tyle piękna jest w przyrodzie,
tylko zechciej to zobaczyć.
Zegar czasu, się nie myli,
i dokładny zawsze jest.
Nawet w nocy bardzo ciemnej,
setki gwiazd świecą nam.
I choć nie wiem o czym mówią,
to podziwiam zawsze je.
Ale ludzie tak rozumni,
nie umieją już rozmawiać.
autor
AnnaX
Dodano: 2014-10-21 10:54:17
Ten wiersz przeczytano 958 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
Nie wiem dlaczego "bez rymów', bo kiedy czytam wiersz
mi się rymuje. Poza tym, bardzo fajny. Pozdrawiam
Anno.
może ciężej jest gadać jak rozumieć
Pozdrawiam serdecznie
Dużo mądrości przekazałaś wierszem, szkoda, że jedną z
cech człowieka jest walka i to na wielu płaszczyznach
życia. Pozdrawiam:-)
Gorzka sentencja, ale prawdziwa:)
pewien survival dużo mnie nauczył...nie było wcale
romantycznie:) miłego dzionka
Ludzie niekiedy wcale nie potrafią rozmawiać...
Dziękuję Basiu :), Szczurku:):),yasmira:):):) za
poczytanie i komentarze. :)
Przyroda ze sobą współgra a ludzie rywalizują i to
jest smutne.Pozdrawiam
Bardzo mądre przesłanie w tak prostym utworze, ale i
tak mi się podoba.
dużo mądrości jest w przyrodzie Pozdrawiam
serdecznie:)