udręka życia

Wiersz napisany bardzo dawno, ale myślę, że dla niektórych nadal aktualny...

Patrzysz na ręce, patrzysz na szkło,
I zastanawiasz się, które jest gorsze zło?
Czy to zadawane przez rodziców?
Czy to wyrządzane w nocy, po cichu?
Gdy powoli szkłem przecinasz żyły...
Tak szybko chcesz zejść do mogiły?
Żeby ojciec nawet świeczki nie zapalił,
Na twoim grobie, gdzie koledzy będą stali?
Zastanów się, zanim sięgniesz po ostre narzędzie,
Szkło, nóż, by zadać sobie cięcie.
To jest cięcie na twoim charakterze,
Na tym, jaki będziesz i co w życiu zbierzesz.
Czy pochwały i oklaski?
Czy łamanych gałązek przy pomniku trzaski?
Po latach zapomni się, gdzie leży twój grób,
Więc musisz się utrwalić, zrobić jakiś cud,
Nawet jeśli miałby to być cud nowego życia,
Danego przez ciebie, szczęśliwego od powicia,
Szczęśliwego, że jest dzieckiem kochanych rodziców.
Daj dziecku to, czego Ty nie otrzymałeś w życiu.

autor

cytrynka

Dodano: 2007-02-08 10:52:32

Ten wiersz przeczytano 373 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie