Ufam
Więc ufam sobie,
bo złożyłam obietnicę
ufam sobie,
bo nie ma już innych dróg
a wszystko, co złe obraca się
w nicość
a wszystko, co podłe jest dla mnie
jako ten wróg
którego pokonałam
na wieki niech trwa moje szczęście
którego zdemaskowałam
na wieki niech będzie mój tryumf
skończyła się moja wojna,
jestem już taka spokojna
zza siedmiu mórz, rzek i gór
dobiega muzyka łagodna
pieśń życia nad życie
niesie w zachwycie ten chór
co z duszy mojej uczynił świątynię
w blasku istnień
przeplatający się sznur
niezwykła rzecz wnet się stanie
błagam więc - dodaj mi sił
o
Panie!
drży moja dusza, tańczy moje ciało
nie ma odwrotu
już bramy rozkoszy
niebiańskiej
się otwierają...
Mojemu Bratu
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.