UKŁADANKA ŻYCIOWYCH PUZLI

Wnętrze duszy jest jak lustro
odbija smutek i samotność
Zagubione serca na dnie oceanu wspomnień
spruchniała miłość jak stare drzewo!

W bezkresnym szlaku gwiazd
płynę szalupą rozbitych marzeń
Skradam się jak złodziej...
okradam czas!

Wolność duszy unosi się w powietrzu
zapach polnych kwiatów
Szczęście które przyszło za póżno
miłość która odesza nagle
w ponury listopadowy wieczór.

układanka życiowych puzli
świat fantazji
wiecznej iluzji...
dziś jest!
jutro nie ma!
kto kochał to czuje...
smak popiołu w ustach.

autor

Anna-Przeworsk

Napisany: 2007-12-22 Dodano: 2007-12-22 17:23:35

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie