Ukojenie

Cisza wokół... mały pokój... promienie
Słońca wpadają przez okno,
Siedzimy obok siebie w milczeniu,
W milczeniu, które wyraża więcej emocji aniżeli
Głos wydobywający się z wnętrza.

Mijają sekundy, minuty, przerywane głębokimi
Spojrzeniami w oczy... w oczy będące odbiciem
Wszystkich myśli i uczuć płynących z serca,
I choć czas przemija, dla nas stanął, by
Utrwalić chwilę, która daje spokój strapionej duszy.

Chwytasz mnie za rękę, przytulasz do siebie,
Słyszę bicie Twojego serca, znalazłem schronienie
W Twoich czułych objęciach,
Zamykam powieki, abyś nie ujrzała łzy
Chcącej spłynąć powoli po policzku,
Poczułem ukojenie...nie potrafiłbym
Żyć bez Ciebie...
Tak... to Ty przywracasz mi nadzieję.

autor

MarcinKozak

Napisany: 2011-07-10 Dodano: 2011-07-10 20:54:59

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie