Ułaskawienie

„Słowa, słowa, słowa”
Cóż za chora mowa!
Czemu kradniesz skrycie
Swoje własne życie?

Za mała jest głowa
Żeby ta namowa
Wywołała wycie
Dosyć należycie

Jednak łudzisz siebie
Że ona pogrzebie
Choć część twej miłości
Do swych słów ckliwości

Teraz leżysz w glebie
A ja ciebie plewie!
Żadnej już wierności
Nie będzie w litości!

Jednak ktoś się myli…
I ktoś głowę chyli
Myśląc o twym losie
Co na życia stosie…

............................... spłonął

Niesprawiedliwość tych boskich wyborów
Doświadczyło serce tak delikatne
Zrodzone z gałęzi dostojnych królów
Którym to Słowa nie były przydatne

Przecież miałeś być jednym z nich! Panować
Nad Duńskim Królestwem, lecz ty się schować
W dziejach musiałeś pod innym imieniem…
Więc „Hamlet” wołam ze szczerym zgorszeniem

autor

Waryjat

Napisany: 2006-10-28 Dodano: 2006-11-27 12:09:46

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie