Uległa

Kiedy czytam twe słowa

Czuję na szyi pęta

Lecz to mój celibat

A nie lina napięta.

Czytam, a głos w mej głowie

Zniża się do szeptu.

Budzisz mą naturę prawdziwą,

W tej chwili swe bramy

Rozwiera najczarniejsze piekło.

Nie znasz mnie

Lecz także i ja siebie nie znam,

Przywołujesz mi na myśl

Utęsknione marzenia,

Schowane w głębi

udawanych pozorów,

Nadające sens mego istnienia.

Dlaczego czuję cię tak blisko?

Jakbyś był przyjacielem, bratem..

Pan..

Chciałabym..

Lecz nie mogę zostać

swoim własnym katem.

Znowu zalewa mnie fala

Której wyrwać się nie potrafię,

Instynkt. Rozkazy

Odpowiadam dziękuję

Choć wiem że powinnam inaczej.

Moje ciało znowu pręży się

W samotnych pląsach

Dłonie szukają ciepła

A oczy chaotycznie błąkają wokół

Przeszukując teren.

Czemu przestałam marzyć…?

Nie ma szans na spełnienie.

Nagle nie mam woli,

Jedynie zmysły by doceniały ból,

Oczy by ujrzeć twarz zbawcy.

Ciało by być oddaną,

usta by dziękowały za szansę,

Tylko knebel by mnie uniósł do chmur.

I jestem szczęśliwa, choć to tylko sen,

Nie wódź na pokuszenie…

Amen

autor

Kejti

Napisany: 2017-05-09 Dodano: 2017-05-09 21:12:28

Ten wiersz przeczytano 1187 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie