umarła, bo nie mogła żyć

kiedyś siedziałam nad pajem
z notesem w ręku
pisząc kolejny wiersz

poemat o latających
po niebie ptakach
o pływających w stawie rybach
o dzieciach w przedszkolu na drugim końcu
o... o wszystkim co mnie otacza!

nagle liśc spadający
z drzewa nastąpił mi na nogę
obudził się i powiedział żebym uciekała
zdmuchnęłam go z nogi i poszłam przed siebie

usiadłam na ławce
i pisałam nadal
nagle pocuzłam
na ramieniu zimną dłoń
kogoś znajomego

'przestań pisać'
wygłosił wyrok
lecz ja nie mogę to moje życie!
'przestań pisać'
w oczach miałam łzy
odwróciłam się
by spojrzeć mu w oczy

'mój przyjacielu,
czemu?'
'przestań pisać,
to Cię uszczęśliwia'

podałam mu zeszyt
spojrzłam ostatni raz i powiedziałam
'jeżeli nie mogę pisać
po co mi życie'
w biegu rzuciłam się
do wody
nic już nie czułam
w myślach kończyłam wiersz

następnego dnia w gazetach
ogłoszono
'UMARŁA, BO NIE MOGŁA ŻYĆ'
tyllko patrzyłam przesiadując na ławce
jako cień
tamtych dni...

autor

sillyangel

Napisany: 2007-04-24 Dodano: 2007-04-24 21:50:34

Ten wiersz przeczytano 372 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie