Umrzeć

Nie wiem, co się ze mną dzieje
Podstawa życia mego się chwieje
Płoną życia mego fundamenty
Oto jestem ja – przeklęty

Umrzeć – oto moje jest pragnienie
Niech nie gryzie mnie sumienie
Chcę zapomnieć o mym grzechu
Znów usłyszeć odgłos śmiechu

W morzu wielkiej tak goryczy
Dusza moja z bólu krzyczy
Chcę wyzwolić się od winy
Zrzucić strachu ciasne liny

Pustaka – oto, co posiadam
Zwłoki me do grobu składam
Niech zapomnę o mym ciele
Co nosiło grzechów wiele

W ziemi zwłoki moje gniją
Ale grzechy nadal żyją
Tchnij Ojcze we mnie ducha
Niech ogarnie mnie otucha

Niestety... Nadszedł czas kary
Nie pomogą modły, nie pomogą czary
Teraz dusza, co o wolność prosi
Męki wiekuiste znosi

autor

skorpion

Dodano: 2005-03-26 14:32:48

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie