upadek

Poruszający, wielkim smutkiem utkany wiersz.
Pozdrawiam cieplutko

Smutna refleksja, czasem tak niewiele trzeba by runęło
to, co budowaliśmy z taką pieczołowitością.Pięknie
piszesz.

Ach Smutna, jakie to życiowo smutne, ale piękne
artystycznie i refleksję budzi( tak jest wśród ludzi)!

Pozdrawiam serdecznie:)

zabłąkany in vita aeternam
dumam zatroskany jako słów smakosz;
czy ona była niewierna
a on grzeszny takoż
lub vice versa -
ona wielce grzeszna,
on nieco mniej wierny
po prostu istny Versal!

Bardzo refleksyjny, mądry wiersz!
Pozdrawiam serdecznie:)

takie to zycie-pozdrawiam serdecznie

smutna ...zraniona ...

pozdrawiam:-))))

Zaskoczyłeś mnie tym komentarzem Sotku, ale dziękuje
:-) równie serdecznie dziękuje wszystkim moim Gościom
:-)
Miłego, niedzielnego popołudnia :-)

Ładny wiersz. Potrafisz rozbudzić zmysły czytelnika.
Pozdrawiam:)

Wiersz biały i dlatego taki.
Zostawia w czytelniku przemyślenia i refleksje, nie
pozostawia obojętnym.
Pozdrawiam:)

Ładnie usprawiedliwia smutek. Jakby smutna Smutna,
niczym dwie ujemne liczby pomnożone przez siebie,
dawała radość. Czytania.
Pozdrawiam :-)

Bardzo na tak, potrafisz w wersach wywołać smutek ale
tak stwierdzająco zaistniałe zdarzenia.

Pozdrawiam

Witaj Małgosiu. Też dołączę do mądrych słów karata.
Pozdrawiam serdecznie

Metaforycznie o zdradzie. Bardzo poetycko. Pozdrawiam

Tak, najwazniejsze nie przeoczyc...
Pozdrawiam:)