Upadek

Skąd ten strach,
w oczach waszych,
że wśród drzew, kryjecie się?

Widzimy swoją nagość.
Wstyd ogarnął nas.

Kto to powiedział wam?
Zjedliście owoc, zabroniony.

To kobieta, którą dałeś,
dała mi spróbować.
Wąż tak mówił,
że będziemy tak jak Bóg.
Znali dobro i zło też
i zerwałam.

Nie ma dla was
miejsca w raju.

Od tej chwili,
trudy życia, mieć będziecie.

W bólu rodzić, będziesz Ewo,
mimo to, męża pragnąć.
Ty Adamie w pocie czoła,
będziesz zbierał plony.

W tym nie było winy Boga.
On uczynił wszystko dobre.
Tylko człowiek zawiódł bardzo.
Choć miał wszystko,
to chciał więcej.

Cd. 1 Moj 3:16,17,18.

autor

Sonata.a

Napisany: 2019-05-29 Dodano: 2019-05-29 00:13:33

Ten wiersz przeczytano 724 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie