Upadek w czarną przepaść

Rozbiło się wszystko
na drobne kawałki jak lustro
Teraz jest ciemno i pusto
zamknęło się na świat okno
Pokój w którym przebywam
ma czarne ściany i żelazny dywan
Przy ścianie stoi biurko i krzesło
i to wszystko
Każda myśl odbija się od czaszki
jak echo i uderza mnie
Jestem tak strasznie sama
z każdego usmiechu i radości rozebrana
Nie pozostało już nic
co dawałoby siłę by dalej żyć


Pusty pokój i pusta osoba
i czarna między nimi zgoda...

Są czasem takie chwile...

autor

Elif

Dodano: 2007-10-05 16:41:35

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie