Upadłe Anioły (cz.II)
Z otchłani wieków, przybywają do Nas
upadłe Anioły, wygnane przez Boga
Dusze ich czarne, myśli plugawe
w zamysłach siać chcą tylko zamęt
nie dbają o nic, nawet o siebie
ufają sobie i gnają przed siebie.
Krążą po lądach szydząc z Boga
cieszy ich wojna, nienawiść i trwoga
serca nie mają, już je złamały
zaś dusze swe szatanowi za bezcen
sprzedały.
Gdy zrzucano je (z nieba) spadały długo
i choć skrzydła miały, nie mogły pofrunąć
stały się ciężkie, niezdolne do lotu
jakby podcięte od Bożego wzroku.
Stąd ich nienawiść, ich niechęć do Boga
odtąd upodobały sobie w Nim wroga
i walczą z Nim wściekle, niezmiernie od
wieków,
ciesząc się ze swych drobnych sukcesów.
Serca ich twarde, twarde od gniewu,
zasiano w nich ziarno szatańskiego plewu.
baranek6
Komentarze (3)
kolejny ładny wiersz, skłania do refleksji, coraz
bardzej zastanawiam sie czy warto kogos kochac? kochac
kogos - zle, nie kochac tez zle... sama juz nie wiem
czasami mi sie wydaje, ze z ta miloscia to jest jak z
losem na loterii, jedni potrafia zyc ze soba przez
wiele lat, a niektorych po kilku latach wspolnego
zycia nic nie wiaze... moze troche sie rozpisalam ale
dzis trafiam na wiersze wszystko o straconej milosci,
smutku itd
NIo masz racje, ze milosc nie jest wieczna jedynie
wtedy gdy naprawde dwie osobki czuja to samo do siebie
to przyciagniecie na wieki raze...a co do twego ost.
wiersza jest naprawde dobry wrecz taki inny ma dobra
fraze oraz przekaz do ludzi gniewu:) pokazalas to co
staje sie realne w naszym swiecie...a Ty jesli masz
zlo gniew wylej na papier a bedzie to dobrym znakiem:)
z Gory przepraszam ze rzadko odwiedzam Twa stronke ale
mam mnostwo spraw i obowiazkow ale staram sie to
nadrabiac
nie masz za co przepraszać, tutaj kazdy wyraża swoją
dusze i tak powinno być.