Upadły...

Wzbiłam się ponad obłoki,
a później opadłam na ląd.
Robiłam powolne kroki.
Zrozumiałam,
że popełniłam błąd.

Nie chciałam wracać
w przestworza,
lecz tak było mi przykazane.
Teraz będę żyć na dnie morza
i tam już na zawsze zostanę.

Zmieniłam swoje przeznaczenie,
a kres dobiega końca.
Już tego kresu nie zmienię,
chyba, że polecę
do słońca.

Skrzydła ucięli mi podczas lotu.
To dlatego spadłam
z błękitu wszechmocy.
Teraz nie ma dla mnie powrotu
i gubię się sama w nocy.

Nie powrócę do ambrozji,
do nektaru.
Byłam boginią,
lecz zgubiłam skrzydła.
W niebie życie było piękne,
pełne czaru.
A ta ziemska sfera
całkiem już mi zbrzydła.

autor

Whisper

Napisany: 2001-03-22 Dodano: 2005-03-17 00:05:52

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie