Upał

Tak wymęczyły mnie upały,
Że chodzę smutny i ospały.
Zero myślenia,
Zero woli,
Aby energię móc wyzwolić.

Leżę bez ruchu cały dzień,
Szukając miejsca gdzie jest cień.
To tylko cieszy,
i raduje,
gdy chłód na ciele swym poczuję.

Reszta jest chwilą bez znaczenia,
Upał przyprawia o cierpienia.
Dręczy i męczy ,
Taki dar,
Co z nieba zsyła słońca żar.

Człowiek się robi wówczas mały,
Bo wysuszają go upały.
Kiśnie i dusi,
Potem zlewa,
Aż krew gorąca go zalewa.

Apel podnoszę, i też ręce,
Niech już przestanie być goręcej.
Troszeczkę deszczu,
Niech świat zrosi,
O to zmęczony człowiek prosi.

autor

Grand

Napisany: 2010-07-22 Dodano: 2010-07-22 12:50:28

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie