Upiory przeszłości

Spojrzałem przez czas i przestrzeń
Wstecz
Na obraz, co jak z mgły się wyłonił
Wspomnienie
Ludzka twarz z oczami bez wyrazu
Oblicze
Miejsce opuszczone puste i zimne
Schronienie
Zapach ostry i mdły w nozdrza uderzył
Gnicie
Ciało człowieka, metamorfozę przechodzi
Przemijanie
Ukryte przed światem w nędzy zostało
Zapominanie
Lecz swym odejściem w mej pamięci pozostało
Szept
Jak chichot upiora nocą powraca
Mara
Zjawa, co krzyczy o godność i szacunek
Niema
Na ból i strach, jakim jest jej wizerunek
Świtanie
Wyrwie ze snu i do życia przywróci
Po to bym ponownie oglądał konanie

.. tym którym praca sen zdrowy odbiera...

autor

darkoblue

Dodano: 2007-06-26 21:07:30

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie