Usiądę i odpocznę...

Pod drzewem będzie mi dobrze...
usiądę i odpocznę...
od życia całego
od pośpiechu podłego
od ludzi uśmiechu szarego
odpocznę od myśli o Tobie
Odpocznę sobie...
Odpocznę sobie...
Tylko boję się
że znowu będę musiała się podnieść
znowu będę ogladała Wasze smutne twarze,
pozbawione jakiegokolwiek uśmiechu,
które okłamują mnie codzień
będę znowu musiała myśleć o Tobie
a to tak bardzo boli...
tak więc jednak nie...
nie wstanę...
posiedzę tu jeszcze troszeczkę...

autor

Anecia154

Napisany: 2006-12-09 Dodano: 2006-12-09 18:37:36

Ten wiersz przeczytano 676 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie